DYSLEKSJA – CZĘŚĆ III.
Dysortografia, dysgrafia, dyskalkulia…

generalnie NIE LUBIĄ CZYTAĆ, czytają wolniej i wolą czytać po cichu,
trudności z intonacją czytanego głośno tekstu, przejęzyczenia przy głośnym czytaniu. Preferują krótkie teksty związane z hobby/zawodem,
męczą się przy słuchaniu i czytaniu dłuższych opowiadań,
nie rozumieją czytanego tekstu, a zatem nie mogą się uczyć poprzez czytanie,
lubią uczyć się obserwując innych lub pytając innych (podejście warsztatowe). – Notabene, JEST TO BARDZO INTELIGENTNE PODEJŚCIE; metody aktywizujące stosują zaangażowani pedagodzy 😊.

Dysortografia TO:

robienie błędów ortograficznych, pomimo znajomości zasad pisowni,
kłopoty z zapisem dwuznaków i zmiękczeń,
pomijanie/dodawanie liter przy pisaniu/czytaniu,
przekręcanie słów , zapis fonetyczny-zgodny z wymową, np.: chlep — chleb, robioł —robią, sufka—sówka,
łączny zapis wyrażeń przyimkowych, np.: potstołem—pod stołem, mamurydach— dach ma rury, wtorbie –– w torbie,
rozdzielna pisownia tam, gdzie nie jest to potrzebne, np.: pod––niosłam zamiast – podniosłam, wprzed––pokoju zamiast – w przedpokoju,
błędy gramatyczne (liczby, osoby, deklinacja) i stylistyczne,
nie lubią pisać; sprawdzian pisemny to ogromny stres, często nie prowadzą zeszytów,
desynchronizacja czasowa – brak poczucia czasu, spóźnianie się, roztrzepanie, zmienna koncentracja uwagi: skupienie przeplata się z rozproszeniem. Zapominanie o codziennych obowiązkach, terminach, zobowiązaniach

ŹLE ZNOSZĄ PRESJĘ CZASU,
nieumiejętność radzenia sobie w grupach rówieśniczych – częste zdenerwowania/złości, zwiększenie napięcia mięśniowego, kiedy trzeba coś szybciej zrobić.
POWOLNOŚĆ. Należy zaznaczyć, że często są to bardzo wrażliwi ludzie, pracujący w SWOIM TEMPIE, mający swój świat 😊. Niejednokrotnie odnoszą wręcz spektakularne sukcesy, bazując na swojej intuicji i przede wszystkim NA SWOICH TALENTACH, które odkrywa zwykle wrażliwy pedagog,
trudność w organizacji dnia/zajęć i zatrzymaniu zajęć (niechęć do przerywania, kiedy coś tak świetnie idzie!),
gubienie przyborów szkolnych, zeszytów, podręczników,
ucieczka od ludzi z obawy przed oceną,
uwielbiają wyzwania i rozwiazywanie problemów, myślą całościowo/globalnie,
trudność w szybkim przypominaniu sobie słów oraz łączenia ich w zdania (częste: „mam to na końcu języka”). Wynika to z małych zasobów leksykalnych, unikania mówienia, pisania (osłabienie pamięci roboczej krótkotrwałej),
wady wymowy – już przezwyciężone – ujawniają się stale w piśmie, np.: „lowel” zamiast rower,
trudności w uczeniu się języka obcego; czasami tym obcym jest właśnie język polski, natomiast z łatwością można nauczyć się, na przykład, języka angielskiego.

Dysgrafia TO:

nieumiejętność rysowania tabelek,
mylenie kierunku zapisu,
niewłaściwy wybór linii w zeszycie; przekraczanie linii,
zmienna wielkość i nachylenie liter,
trudność w operowaniu pojęciami z zakresu stosunków przestrzennych: góra, dół, przed, za, pod, nad, na, w, obok, w środku, blisko, daleko, około.

Dyskalkulia TO:

niemożność poradzenia sobie nawet z łatwymi zadaniami, nierozumienie sensu poleceń oraz pojęć: liczba, masa, objętość,
trudność z zadaniami w postaci grafów lub z koniecznością odczytu/zapisu w tabelkach,
bardzo szybkie uzewnętrznianie się rezygnacji, zdenerwowania z powodu nieradzenia sobie z negatywnymi emocjami.

Nieumiejętność dzielenia się słowem pisanym TO:

na prośbę napisania o sobie, o wakacjach, o koledze… otrzymuje się zapis 3-4 zdań bez składni, którego dodatkowo nie da się odczytać. …c.d.n…

Posłuchajcie Państwo utworu muzycznego: Bluesolar – Believe in Me (Chill Out Mix)